අනර්ඝය මහාර්ඝය
ලොවෙත් සුපිරිය මරුය
විශේෂණ ගොඩකින්ම
නැඟූ උත්කර්ෂයට
කාලාකෘති තුළ සිරව
හිඳින්නාවූ විවිධ
චරිත රොත්තක් එක්ව
කෑ ගාන හඬ ඇසේ
මෙය අපේ කතාවයි
එය ඇත්ත එය ඇත්ත
නුඹට රසවත් තිත්ත
තලු මරන වල් හැත්ත
කඳුළු වගෙ නැහැ තින්ත
ලියන්නට බැහැ අපිට
හොඳින් දෙසවන සුසර
කර ඇසුවොතින් ඇසේ
වෙඩි සද්ද මැද හින්ද
වැඩිය නෑසෙන හිත්ද
මතක් වී අම්මලා
පැටවු අඹු දරුවන්ද
හඬනව බොල යක්කු
නොවේ මේ අප ඉල්ලු
තොපේ රෙද්දේ යුද්ධ
සොචනීයම කොටස
හිනාවී ඉල ඇදෙන
කාලයක් ගතවෙද්දි
අපි අපිම පසසනා
අපේ උරුමය තියෙන
අපිම පීසස් වෙච්ච
කොහේ හරි කාගෙ හරි
එව්ව මාස්ටර් පීස්
කෑලි කපාගෙන කළුවර ගින්න විකාරෙන්
කිල්ල මකාලයි සුදු දෝතියට නිගාවෙන්
නින්දෙ වැදී ඇයි අහසේ අන්ධ විලාසෙන්
වැස්ස වෙලා මේ සෑයේ ගින්න නිවාපන්
මලක් සේ අකුලෙ මා හද තුරුලේ හිනාවෙන්
උන්නු ඈ දැවේ මියැදී මටද මුවාවෙන්
දැවෙන ඈ මුරට රැකවල් නොවී පමාවෙන්
ඉන්න නෑ වරම් තනියට දුවේ කමාවෙන්
පින්න වැටීලා අලුයම ගින්න නිමාවෙන්
ඉන්න හැටි රැකී දාලිත් උන්ම කියාදෙන්
ධවල පිරුවටය අස්සෙන් යක්කු සිනාසෙන්
තැනක ගිය දුවේ දෙවියන් ඇතිද කියාපන්
පසුබිම් පුවත : http://www.ada.lk https://www.aljazeera.com
Picture : https://www.telegraphindia.com
