 |
| image-from |
දුමාරේ
අඳුරුයි දැන් බෝම
මේ ජීවිතේ
අවාරේ
හුරු වෙච්ච පුරුදූ
නිස්කාරනේ
රිදුම් දේ
සුසුම් බර වැඩි වී
පිරි මා ළයේ
පෙනෙන්නේ
කඳුළු බිඳු දෑසේ
අම්මේ නුඹේ
පිපෙන්නේ
කවදාද ආයේ
මල් මාවතේ
දවන්නේ
නෑමයි ආවොතින්
යළි වසන්තේ
Friday, October 12, 2012
කඳවුර
දුමාරේ
අඳුරුයි දැන් බෝම
මේ ජීවිතේ
අවාරේ
හුරු වෙච්ච පුරුදූ
නිස්කාරනේ
රිදුම් දේ
සුසුම් බර වැඩි වී
පිරි මා ළයේ
පෙනෙන්නේ
කඳුළු බිඳු දෑසේ
අම්මේ නුඹේ
පිපෙන්නේ
කවදාද ආයේ
මල් මාවතේ
දවන්නේ
නෑමයි ආවොතින්
යළි වසන්තේ
6 comments:
හ්ම්ම්...වසන්තේ එන්නේ එක පාරයිලු..
අවසාන පද කොටස හරි ම ප්‍රබල යි... අගෙයි!
ඔය ලියන රටාව කියන විශේෂ නමක් තියෙනවද?
නිර්මාණය ලස්සනයි ඈ..
නියමයි....
අපූරු කවි පෙළක්...
@ සයුරි
ඒ එක අවුරුද්දකට ලු :)
@ හසිතා
අධිශ්ඨානශීලි බලාපොරොත්තුවක තරම වෙන්න ඇති.බොහොම ස්තුතියි!
@ ධමිමික ස‍‍දරුවන්
එහෙම නම් නොදනිමි. මුල් දෙපදය මිමිණුනා ඉතුරුවා ඒ අනුසාරයෙන් නිර්මාණය කළා.
@ ඉන්ද්‍රජිත්
තුති බොහොම !
@ අළුත් මල්ලි
බොහොම ස්තුතියි !
Post a Comment