 |
| image-from:hasithaphotography |
ගල් තලාවට ඈත අහසේ ඝන කැලෑවට සූර්යයා
බසිනවා වේගෙන් අඹන්නට බැහැ උනත් මං සිංහයා
විපත් ගොරතර කැලෑවේ එකලා වුනත් නැහැ ගෙනාවේ
දුකක් මේ සා ගුහාවේ තනි වෙලා මා හුදෙකලාවේ
මගේ ලේ මා හටම එදිරිව සොයා රජකම වංගයේ
සිංහබා පුතුනේ ගියේ ඇයි නුඹයි රජ මාගේ ලොවේ
පුංචි දෝනී වෙච්චි හුරතල් මගේ දෝතේ මොළකැටී
නුඹත් නෑනේ මේ සැඳෑවේ අසන්නට දුක සැප මගේ
චන්ද්‍රයා ඔච්චම් කරයි ගල් තලාවේ අවරින් නැඟී
මන්ද මේ හුදෙකලාවේ කෝ කොහිද සඳ ඔබගේ අසයි
දන්නවා මං දේවියේ නුඹ පුතුගෙ බහටයි හැර ගියේ
මන්දිරේ ඉසුරත් පරාද වු නුඹේ නිකැළැල් ආදරේ
පිදුම : සිංහබාහු නාට්‍යය මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර
2 comments:
හැඟීම්බරයි වදන්..දැනුණා හදවතේ පතුලට ම..
කවදත් වගේ ලස්සන වෙනස් කවි පංතියක්!
මං හිතන්නෙ සිංහබාහු නාට්‍යය ගිය සතියෙ බැලුවා වෙන්න ඕනෙ. :)
බොහොම ස්තුතියි ! හරියටම කිව්වා :D
Post a Comment