 |
| source |
මේ මිටියාවත මැද තනියේ
ගල් බංකුව ඔබ මඳ පවනේ
සඟවාගෙන අපි ගැන මතකේ
සිටිනා හැටි නිහඬව දුකසේ
පුළුලුකුළේ සුවබර යහනේ
සැතපූ සිනහව හද රැව්දේ
සඳ එළිය වැහෙන්නට ඇයගේ
කෙහෙ රැල්ල මිදූ හැටි සිහිවේ
ගල් බංකුව උඩ තුරු සෙවණේ
තනි වෙන්නට සඳ නැඟ එන්න ...
හදට ළඟින් ළය මඬලේ
හිස තියාන සැන්දෑ අඳුරේ
ඉකි බින්ඳ හඬේ අනුනාදේ
මට තාම ඇසේ හද ගැස්මේ
ගල් බංකුව උඩ තුරු සෙවණේ
තනි වෙන්නට සඳ නැඟ එන්න ...
0 comments:
Post a Comment