Saturday, October 19, 2013

මිරිඟුව

image-from

                                                         උදා වන්නට පෙර වසන්තය
                                                         හැඳින සිටියාදෝ නොදන්නෙමි
                                                         නමුත් පෙර මා මගේ ඇසුරින්
                                                         මේ තරම් නුහුරක් නොවින්ඳෙමි

                                                         නුඹේ දෑසින් දුටුව මිරිඟුව
                                                         මගේ හද ගත් මගේ පිළිරුව
                                                         බොඳ වෙලා නුඹ නැතිව අතරට
                                                         තිබේ නටඹුන් බරට ඉතිරිව

                                                         දෙසවනින් මා බොහෝ රසවිඳි
                                                         නුඹ ගැයූ මා ලියූ පෙම් කවි
                                                         හදේ ගැඹුරුම තැනුත් කැලතිනි
                                                         පසිඳලන්නට අරුත නොදනිමි

                                                         සිහින අහසට නැඟී පියඹා
                                                         යාවි ඈතට රාව නංවා
                                                         ඒ විහඟ තටු අග රැඳී තිබු
                                                         බිංදු පිණි කැට විසිරිලා

Tuesday, August 27, 2013

මඟහැර

image-from

                                             ඇගේ ජායාව අන්තිමට දුටු හිමිදිරිය
                                             අන්ධකාරය ඉරා නැඟුණු  හිරු එළිය
                                             තෙතක් නොතිබූ පොළව පැළී ඉරි තලා ගිය
                                             නිවෙන්නට ගලා හැලෙනා සුමුදු සඳ එළිය

                                             නැවුම් දෙයකට කියා කුලී කුටියට තිබුණ
                                             සුවඳ මල් වල පිපුණ වැටේ කවුරුද නෙළන
                                             හුරු පුරුදු කටහඬක් ආයෙමත් ඇහෙනවා
                                             මගේ නෙතු ඉමේ  කූඩුවක් හදනවා

                                             කඳුළු මඟ කීවාද උල්පත සොයා ගන්න
                                             නුඹේ මොළකැටි හදට බැහැ මගෙන් පළි ගන්න
                                             නවාතැන් කවුළුවෙන් මට ඈත පෙනෙනවා
                                             නුඹේ සෙනෙහස වින්ද මට එහෙම හිතෙනවා

                                             හැමදාම මල් පිපෙයි ඇවිදින් නෙලා ගන්න
                                             වැහි වලාකුළු මැකෙයි සඳේ නුඹ පායන්න
                                             සතුට කඳුළක් වෙලා නෙතු අගට උනනවා
                                             කුලී නිවහන ඈත කුඩාවට පෙනෙනවා

Saturday, July 13, 2013

හමුවීම

image-from

                                              රෑක සීතලට පිපුණු රෝස මල
                                              කවුරු දනීවිද රෑක පිපුණු වග
                                                      
                                               නීල දෑස වැසිලා හිස වැස්මට
                                               රෝස පාට කම්මුල්
                                               පාව එන්න හැකිනම් සුළඟේ මට
                                               හාදු දෙන්න තහනම්
                                                      
                                               මා එක්ක ඇවිදින්න හැන්දෑවෙ තනි වෙන්න
                                               එනවාද සඳ මඬල හැර කින්නරී
                                               ඔබ ඉන්න ඔය සඳලු තලයටම පැමිණෙන්න
                                               සඳ එළිය හිමි කුමරු මම නොම වෙමී

                                               කීව දේක අරුතක් නැතුවත් මට
                                               දෑස දෙතොල සිපගත්
                                               ආදරේට සුවඳක් ඇතිනම් එය
                                               මාද දනිමි දැන්නම්

                                               අප අතරමං කරන ලැව් ගින්න ඇවිලේද
                                               රෑ පිපුණු මල රෝස වනසාවිදෝ
                                               ඔබ යන්න දුර යන්න කාලයයි සමුගන්න
                                               රෑ අහසෙ පායන්න සඳ රාජිනී

මඟ කීවේ :

Pookal Pookum - Madrasapattinam හා විකසිත | තරම


Thursday, April 11, 2013

ජීවිතය කරුණාව



                                    සිරිපා වැන්ද ඉර පෙරඹර නැඟ          එනවා
                                    සමනලයින්ට කලියෙන් අපි     ඇහැරෙනවා
                                    බැරි බර හිස තියාගෙන කන්දේ          යනවා
                                    තටු නැති අපට කන්දම පිහිටක්       වෙනවා

                                    රත් වූ පඩි ගැටී යටි පතුලම               දනවා
                                    ඉර ලං ලං වෙලා දාහෙන් බැට          දෙනවා
                                    කන්දේ වැඩ ඉන්න දෙයියෝ දිරි       දෙනවා
                                    කරුණා කරන ඇත්තෝ ඉස්සර        වෙනවා

                                    ලන්දේ දුවන පොඩි උන් මවු        නළවනවා
                                    ගින්නේ හිටන් උන්ගේ බඩ           පුරවනවා
                                    ඝණ්ඨා හඬට දෙපයත් ඉක්මන්        වෙනවා
                                    මං එනතුරා කඩයේ ලිප             ලතවෙනවා


Saturday, March 2, 2013

සිහ වලප

image-from:hasithaphotography

                                               ගල් තලාවට ඈත අහසේ ඝන කැලෑවට සූර්යයා
                                               බසිනවා වේගෙන් අඹන්නට බැහැ උනත් මං සිංහයා
                                               විපත් ගොරතර කැලෑවේ එකලා වුනත් නැහැ ගෙනාවේ
                                               දුකක් මේ සා ගුහාවේ තනි වෙලා මා හුදෙකලාවේ

                                               මගේ ලේ මා හටම එදිරිව සොයා රජකම වංගයේ
                                               සිංහබා පුතුනේ ගියේ ඇයි නුඹයි රජ මාගේ ලොවේ
                                               පුංචි දෝනී වෙච්චි හුරතල් මගේ දෝතේ මොළකැටී
                                               නුඹත් නෑනේ මේ සැඳෑවේ අසන්නට දුක සැප මගේ

                                               චන්ද්‍රයා ඔච්චම් කරයි ගල් තලාවේ අවරින් නැඟී
                                               මන්ද මේ හුදෙකලාවේ කෝ කොහිද සඳ ඔබගේ අසයි
                                               දන්නවා මං දේවියේ නුඹ පුතුගෙ බහටයි හැර ගියේ
                                               මන්දිරේ ඉසුරත් පරාද වු නුඹේ නිකැළැල් ආදරේ

පිදුම : සිංහබාහු නාට්‍යය මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර

Sunday, February 10, 2013

කතර

image-from

                                                                වියළි කතරට වැස්ස
                                                                ඉඳ හිට වැටෙයි
                                                                අහසත් අපිත් එක්ක 
                                                                පොළවක් සිතයි                                                                                     
                                                                වැහි බිංදු වියළි පස
                                                                සමඟ මුහු වෙයි                                                                 
                                                                උඩ නැඟෙන දුහුවිල්ල
                                                                නැවුම් සුවඳයි
                                                                
                                                                දියෙන් බොහොමයක් යළි
                                                                අහස හා මුහු වෙන්නෙ
                                                                බොහොම ඩිංගයි පොළව
                                                                කිමිදී වෙලා ගන්නෙ

                                                                නිල් අහස යට කතර
                                                                එදා වාගෙයි තාම                                                                  
                                                                දුඹුරු පසුබිමෙ තැනෙක
                                                                ඉඳ හිට පතොක් හැදෙන
                                                                මෘදු බඳෙක කටු තියෙන

Monday, January 14, 2013

සුළඟ

image-from

                                                        සුළඟ
 නුඹේ ගමන කොහිද
                                                        මා අසලම වෙළෙනු කිමද
                                                        එකලා ගමනින් වෙහෙසද
                                                        විවේකයට නැවතුණා 

                                                        මා හට හුරු පුරුදු සුවඳ
                                                        නුඹ ගෙන අවේ කොහෙන්ද
                                                        අර පෙනෙනා මුදුනෙ කන්ද
                                                        රෝස මලක් හමු වුණාද

                                                        ඩා බිඳු සිප ගත්තෙ ඇයිද
                                                        මහට වෙහෙස වග සිතුණිද
                                                        පත් සොලවා ඔබ කී පද
                                                        දන්නා ගීතෙක තිබුණද

                                                        හිස් අවකාශය ඔබමද
                                                        දෝතට ගන්නට හැකිවෙද
                                                        දෑසින් දුටුවා වාගෙද                                                         
                                                        හැඟුමක් කොතරම් මිහිරිද

                                                        නුඹේ සිසිල ගත විනිවිද                                                         
                                                        හද පිරිමැද්දේ කොහොමද
                                                        ඒ අවසරයෙන් නෙතු අද
                                                        පිරුණේ අන්තිම කඳුළද

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...